W ostatnich kilkunastu latach przez Legię przewinęło się wielu zagranicznych piłkarzy z ciekawym piłkarskim CV. Rzadko zdarza się jednak, aby zdecydowana większość kibiców stołecznego klubu dobrze znała piłkarza, który trafia do Warszawy. Jednym z nich bez wątpienia był Nacho Novo, jedna z największych gwiazd szkockiej ligi pierwszej dekady XXI wieku.
Żeby ktoś przyszedł, musimy kogoś sprzedać – jak mawia klasyk z ostatnich lat, gdy wszyscy czekaliśmy na wzmocnienia Legii. Teraz co prawda Jacek Zieliński zdołał już sprowadzić Patryka Kuna oraz Marca Guala, ale wszystko wskazuje na to, że niedługo do klubu trafi dodatkowy zastrżyk gotówki pozwalający na więcej. Mowa o Bartoszu Sliszu, który wzbudza spore zainteresowanie na rynku transferowym. Odejście kluczowego zawodnika zawsze wzbudza negatywne emocje – jak go zastąpić? O tym poniżej.
Czerwiec 2010 roku. Ledwie kilka tygodni wcześniej Legia remisuje na własnym stadionie z GKS-em Bełchatów i traci szansę na występy w europejskich pucharach w kolejnym sezonie. 4.miejsce na koniec sezonu to jasny znak, że drużyna potrzebuje przebudowy i wzmocnień. Jednym z zawodników, którzy mają pomóc w przywróceniu na Łazienkowską europejskich pucharów zostaje niespełna 23-letni argentyński pomocnik, Alejandro Ariel Cabral.
Relacje z czwartkowego treningu Legionistów w ramach przygotowań do kończącego sezon starcia ze Śląskiem Wrocław, który był otwarty dla karnetowiczów, nieoczekiwanie na nowo rozpaliły spekulacje na temat przyszłości Valeriane Gvilii na Ł3. Gruzin od ponad 2 miesięcy trenuje z zespołem i ze względu na to, że jest wolnym graczem mógłby podpisać kontrakt w każdej chwili. Pytanie tylko, kto bardziej na tym zyska – klub, czy Vako?
Po pierwszych dwudziestu minutach cieszyłem się z tego, że to już ostatnia kolejka. Jeśli miałbym oglądać kolejne tego typu popisy naszych grajków odczuwałbym to, co rodzice bohaterów kanału Matura to bzdura – wstyd, porażka, zażenowanie. Na szczęście Legioniści się przebudzili i strzelając trzy gole zachowali przyzwoitość. Powiedzmy sobie otwarcie, pokonanie Śląska w obecnym sezonie to dla nas taki sam obowiązek, jak dla lekarza posiadanie barku pełnego koniaków.
„Twierdza Łazienkowska” – to hasło idealnie obrazuje to, co dzieje się w tym sezonie podczas domowych meczów Legii. Kosta Runjaić, jako trener Wojskowych, nie zaznał ani jednej porażki u siebie i wątpię, żeby chciał przerwać tę serię. Dziś przed nim niełatwe zadanie, bo na Łazienkowską przyjeżdża Jacek Magiera, który postara się utrzymać Śląsk Wrocław w najwyższej klasie rozgrywkowej.
Kapitan z krwi i kości, prawdziwy lider na boisku oraz poza nim, największa gwiazda zespołu Kosty Runjaicia – Josue Filipe Soares Pesqueira. W najbliższych dniach ma zostać ogłoszone porozumienie między Portugalczykiem a Legią w sprawie podpisania nowej umowy. Wszystko wskazuje na to, że Portugalczyk zostanie przy ulicy Łazienkowskiej na kolejny sezon, a może i dłużej. Zatrzymanie takiego zawodnika w stolicy to niewątpliwy sukces Jacka Zielińskiego jak i całego pionu sportowego Legii Warszawa. A jak wyglądał pobyt Josue w Legii od pierwszego dnia? Myślę, że to dobry moment, aby przypomnieć historię transferu Portugalczyka do Warszawy. Zachowując wszelkie proporcje – Josue dzisiaj to taki Conor McGregor polskiej Ekstraklasy, ludzie go nie znoszą, albo kochają, ale nie przechodzą obok niego obojętnie, na dzisiaj to jedna z najbarwniejszych postaci naszej smutnej, polskiej ligi i warto przyjrzeć się jego sylwetce.
Na wspomnienie o tym meczu robi nam się niedobrze, ale oceny trzeba wystawić. Jak występ Legionistów ocenili Piotr Legionista i Michał Palak? O tym poniżej.
Obejrzeliśmy beznadziejny w naszym wykonaniu, nudny, żenujący mecz. Jeśli macie małe dzieci nasi piłkarze zrobili dla was coś dobrego. A mianowicie pomogli uśpić pociechy. Dlatego, że wyglądało to wszystko strasznie. Nie będę silił się tu na wyszukane frazy, ściemnianie, malowanie słowem, opisywanie tych pojedynczych zrywów i katastrofy z ostatniej sekundy. W miejsce tego będzie relacje nietypowa. Dla Was to coś nowego, a dla mnie mniej roboty. I nie jest to wyraz braku szacunku dla Czytelników. Po prostu mi też się należą zasady BHP.
Hanna-Barbera to studio filmów animowanych, które zostało założone w 1957 r. Do tej pory wyprodukowało mnóstwo klasyków gatunku, niekiedy opierając się na absurdach. Jest wielce prawdopodobne, że właśnie dziś możemy mieć do czynienia z niecodziennym wydarzeniem, jakiego nigdy nie wyobraziliby sobie założyciele legendarnego studia. Jedną z głównych ról tego widowiska może odegrać Abu Hanna.