To był fajny mecz. Goście grali w piłkę. Zwróćcie uwagę. Kolejny młody trener pokazuje to, że w meczu z potencjalnym rywalem można zaproponować coś innego, niż autobus w polu karnym. Może byłoby inaczej gdyby Jagiellonia nadal musiała walczyć o utrzymanie, jednak nie zmienia to faktu, że daje sobie uciąć jedyną sprawną rękę, że trener w wieku ochronnym i tak zaordynował by taktykę – na zero z przodu, a z tyłu może nic nie wpadnie. A my? W pierwszej połowie zaciągnięty hamulec. Za to po przerwie pokazaliśmy grę jaką chciałbym widzieć w przyszłym sezonie. Rozmach, ruchliwość, skuteczność. Wystarczyło przyspieszyć i goście po prostu się gubili. W efekcie odnieśliśmy wysokie zwycięstwo. Brawo.

Ostatni raz w Białymstoku wygraliśmy niemal sześć lat temu. Byliśmy wówczas piłkarsko w innym świecie. Wystarczy powiedzieć, że gole zdobywali wtedy Guilherme, Vadis, Prijović i Kucharczyk. Od tego czasu, szczególnie w ofensywie, obniżyliśmy loty o kilka poziomów. Trudno było więc spodziewać się akurat dziś gradu goli w naszym wykonaniu. Po pierwszych dwudziestu minutach nawet myśl o jakichkolwiek punktach wydawała się intelektualnym nadużyciem. Tymczasem wracamy do Warszawy z kompletem punktów i pięcioma strzelonymi bramkami. Wynik oczywiście jest najważniejszy, ale cieszy także wzrost formy poszczególnych zawodników. Żeby nie było za słodko, kilka łyżek dziegciu do tego miodu dodam.

Białystok oddalony jest od Warszawy o 200 kilometrów. Według Google Maps pokonanie tej trasy samochodem powinno zająć lekko ponad 2 godziny. Jak przed każdym wyjazdem warto zaplanować podróż i dowiedzieć się czegoś o miejscu docelowym.

Mieliśmy dziś mecz jakich oglądaliśmy w naszym wykonaniu wiele. Straciliśmy gole po stałych fragmentach gry. Nie wygraliśmy w sytuacji gdy pierwsi straciliśmy gola, ale o

…w białym kolorze Ostatnio głośno zrobiło się w temacie flag. Wpuszczać kibiców z sektorówkami, czy nie? A jak już zabronią z nimi wchodzić, to czy